Bakhtiar

In het Zagros-gebergte, ten westen van de Stad Isfahan rondde stad Shahr-e-Koerd, wonen de Bakhtiar nomaden. De meesten van hen spreken perzisch of een Lori dialect, terwijl anderen die in de provincie Khuzestan wonen Arabisch spreken. Bakhtiar mannen dragen een wijde broek, een ronde hoed en een korte tuniek, kleding die hun oorsprong heeft zo ver terug als de Parthiaanse dynastie (200 v.C - 200 n.C). De Bakhtiar nomadische hoofdmannen (Khans ) hadden soms zeer machtige posities in de perzisch samenleving. Een grote tapijtwerkplaats van Chahar Mahal va Bakhtiari absorbeert zowel nomaden als dorpelingen van verschillende afkomst.

De tapijten worden verkocht onder de gemeenschappelijke naam Bakhtiar (ook Baktiar, Bachtiar en Bakhtiari ), soms met een plaats van herkomst; Boudaji, Feridan of Saman. De tapijten zijn gemaakt van duurzame wol, en worden heel hard geslagen, waardoor ze dik en stevig worden, en ze worden beschouwd als een van de meest duurzame van alle perzisch tapijten. Een bekend patroon is de Khesti (tuinmotief) waarbij het tapijt is verdeeld in vierkanten met planten en dieren, het symbool van de perzisch tuin, maar ook met medaillons en levensboommotieven ontstaan met invloed vanuit de Isfahan tapijten.

De beste Bakhtiar tapijten met de hoogste knoopdichtheid worden soms Bibibaff genoemd.

Enkele voorbeelden van Bakhtiar tapijten:

Technische specificaties:
Pool: wol
Inslag: katoengaren, soms met een blauwe kleur, 1 of 2 inslagen
Schering: katoengaren
Knoop: meestal symmetrisch
Knoopdichtheid: 150.000 - 320.000 knopen per vierkante meter
Maten: vanaf Zaronim tot grote maten